ارتباط سبک های تفکر با سازگاری تحصیلی در دانشجویان پرستاری

مقدمه: سازگاری و ابعاد مختلف آن از مباحث بنیادی و بسیار گسترده در روان شناسی محسوب می شود. به همین جهت شناسایی عوامل مرتبط با آن، ضمن افزایش حیطه دانش، می تواند کاربرد های زیادی در کاهش مشکلات فردی و بین فردی داشته باشد. در همین راستا، هدف پژوهش حاضر بررسی ارتباط انواع سبک های تفکر با سازگاری تحصیلی است. روش ها: در این پژوهش توصیفی همبستگی، نمونه ای شامل 65 نفر از دانشجویان پرستاری دانشگاه آزاد اسلامی واحد خوی به روش خوشه ای تصادفی انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از دو پرسشنامه استاندارد سبک های تفکر استرنبرگ- واگنر- زانگ (فرم کوتاه) و سازگاری تحصیلی بیکر و سریاک استفاده شد. داده ها توسط آزمون های آماری همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج: نتایج حاصل از آزمون همبستگی پیرسون نشان داد که سبک های تفکر قضایی، اجرایی، سلسله مراتبی، آزاد اندیش، بیرونی و سبک های تفکر نوع اول ارتباط مثبتِ معنادار و سبک تفکر آنارشی ارتباط منفیِ معنادار با سازگاری تحصیلی دارند. نتایج به دست آمده از رگرسیون چندگانه نشان داد سبک های تفکر نوع اول به صورت مثبت و سبک های تفکر نوع سوم به شکل منفی پیش بینی کننده سازگاری تحصیلی هستند و در مجموع 4 /20 درصد از واریانس سازگاری تحصیلی بر اساس این سبک های تفکر قابل تبیین است. نتیجه گیری: بر اساس نتایج به دست آمده، سازگاری تحصیلی با انواع سبک های تفکر ارتباط دارد. همچنین از طریق سبک های تفکر نوع اول و نوع سوم می توان میزان سازگاری تحصیلی دانشجویان پرستاری را پیش بینی کرد. بنابراین بهبود و ارتقای مسایل مربوط به سازگاری تحصیلی دانشجویان پرستاری، مستلزم توجه به انواع سبک های تفکر در آنان است.